Gootfoto's, Opa in het ziekenhuis met gebroken heup

Loodgieter bezig met de goot voorkant van het huis.
André is bezig met het rooster bovenin de kast van de keuken.
De goot achter van boven. Helemaal mooi nieuw.

Zaterdag was het feest verschoven dus... André kon toch tennissen. Hij vond het leuk om te doen en dan konden ze kampioen worden. Ook wel eens goed om met andere dingen bezig te zijn.
Eerst 's-morgens in het Noorden de kar opgehaald. Evan meegenomen en daar achtergelaten. Hij vond het zo jammer dat hij niet bij Jasper's feestje kan zijn, dat is namelijk verschoven naar volgende week. Dan viert mijn moeder haar feest. Dus leuk voor Jasper en voor Evan.
Terug thuis had opa al wat in de tuin gewerkt. Hij begint er weer zin in te krijgen.
Nadat ik André had weggebracht ben ik weer terug naar opa gegaan met het idee om in het huis aan het werk te gaan. Ik had nog wel hoofdpijn was de avond ervoor al heel vroeg naar bed gegaan. Het is best vermoeiend werken en verbouwen en verzorgen pfff. Terwijl ik met de was bezig was even Sylvia, Australië teruggebeld. Opa was weer in de tuin bezig. Ik toch maar even geholpen en besloten het huis maar even te laten.
Ik vond het wel wat veel wat opa allemaal wilde maar hij was zo in zijn element. Ik heb hem nog wel gewezen op het gemak van de rollator. Hij zag in dat daarop zitten makkelijker was. Je kunt namelijk ook weer makkelijk overeind komen. Dat zag hij gelukkig ook in en gebruikte dat ook. "Ik moet eigenlijk nog wat vlijtige liesjes hebben" zei hij. De markt is dichtbij dus ik ben plantjes gaan halen. "Wel voorzichtig doen he opa" riep ik nog. Doordat Ian naar zijn vader ging na zijn werk zouden Opa en ik samen zijn met het eten. Ik nog even een paar zoute haringen gehaald, ik weet dat hij het lekker vindt. Ik voor mezelf een Turkse pizza en dan hadden we nog wat eten van de vorige dag over.
Toen ik terugkwam lag opa in de deuropening. Zijn elleboog was helemaal open en hij kon niet meer overeind. De buurman was er niet, maar goed ook anders had ik misschien geprobeerd hem overeind te helpen. Dat was wat hij wilde, hij dacht dat hij wel overeind zou kunnen komen. Ik bleef eigenwijs en liet hem liggen. Ik haalde wel alle kussens uit de bank en probeerde het zo comfortabel als mogelijk te maken. In de tussentijd de arts gebeld, en direct ook Wil gebeld. Wil was niet in de buurt, maar belde de thuiszorg. Die was er het eerst. Ook zij vond het beter dat er een ambulance zou komen om toch even een foto te laten maken. We hebben met de dame van de ambulance nog geprobeerd om hem rechtop te laten zitten, maar dat was toch te pijnlijk. Dus inpakken en naar het ziekenhuis. Ik had in de tussentijd wat kleding gepakt en zijn zorgboek met alle medische informatie. Ook nog even snel die pizza meegenomen. Het was inmiddels al etenstijd. Ik in de auto achter de ambulance aan in de hoop dat opa weer mee terug zou kunnen. Nog even de pizza opgegeten. Slim van me om toch nog even te eten. Opa's heup was toch gebroken en ik was om kwart voor elf pas weer thuis. André was thuisgebracht (Team was wel kampioen geworden) en was met nog een paar spullen ook naar het ziekenhuis gekomen. Vond ik wel fijn. Het was heel druk in het ziekenhuis en overal moest lang op gewacht worden. Ze waren allemaal even aardig. Opa vond het zo vervelend voor mij, maar ik vind het zo erg voor hem. Wanneer hij weer gaat revalideren hoop ik dat hij weer naar Bovenwegen mag. Dat hoopt hij zelf ook, dus  moeten we dat maar gaan proberen. Het maakt wel duidelijk dat hij echt een alarmsysteem nodig heeft. Achteraf is altijd makkelijk praten natuurlijk. Ik wilde eigenlijk niet dat opa thuis zou komen voordat dat geregeld was, maar de volgende keer houd ik voet bij stuk. Gelukkig was ik in de buurt, want opa heeft al vaker in de tuin gewerkt, helemaal alleen en gesleept met van alles. Zijn eigenwijsheid heeft hem natuurlijk al ver gebracht, maar nu is het toch wel jammer.